|
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ
Επιμέλεια ύλης: Μιρέλλα Τσερόλα, ΜΔΕ Εργατικού Δικαίου
Περίληψη: Η ΠΥΣ 6/12 ισχύει για όλες τις ΣΣΕ - ΔΑ που είχαν λήξει ή καταγγελθεί πριν από την ισχύ του Ν. 4046/12 ανεξαρτήτως αν είχε λήξει η εξάμηνη παράταση ισχύος τους και είχαν εισέλθει στην μετενέργεια ή αν διήνυαν το εξάμηνο της παρατάσεως – Ως «επίδομα ωρίμανσης» θεωρείται οποιαδήποτε πρόσθετη παροχή (επίδομα) σχετίζεται με τον χρόνο υπηρεσίας ή προϋπηρεσίας – Νομίμως περικόπηκαν κατά την ΠΥΣ 6/12 μονομερώς οι αποδοχές Συλλογικής Συμβάσεως που είχε καταγγελθεί το έτος 2010 και ο εργοδότης συνέχιζε μέχρι το έτος 2012 να καταβάλλει πλήρεις τις αποδοχές της ΣΣΕ στους εργαζομένους – Αντίθετη άποψη μειοψηφίας, κατά την οποία η ΠΥΣ καταλαμβάνει μόνον όσες λήξασες ή καταγγελθείσες ΣΣΕ διήνυαν κατά την έναρξη της ισχύος της την υποχρεωτική 6μηνη παράταση κατά τον Ν. 1876/90.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Τα Αλληλοβοηθητικά Ταμεία αποτελούν ιδιωτικούς ασφαλιστικούς οργανισμούς επικουρικής ασφαλίσεως και λειτουργούν ως σωματεία – Τα μέλη έχουν δικαίωμα να αποχωρήσουν από το Ταμείο. Οι όροι αποχωρήσεως που καθορίζονται στο Καταστατικό δεν μπορούν να αποκλείουν ή να δυσχεραίνουν την αποχώρηση – Τα συσταθέντα μέχρι 17-10-1990 Αλληλοβοηθητικά Ταμεία εξακολουθούν να διέπονται από τις καταστατικές τους διατάξεις – Η σύσταση των Αλληλοβοηθητικών Ταμείων ήταν ελεύθερη κατ’ άρθρ. 12 του Συντάγματος, μη περιοριζόμενη από το άρθρο 22 παρ. 2 που αναφέρεται μόνον στην υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση – Η διατήρηση ή αναστολή του χορηγηθέντος μετά από την αποχώρηση από την υπηρεσία στους δικαιούχους οι οποίοι προσελήφθησαν σε άλλο εργοδότη βοηθήματος διέπεται από τις καταστατικές διατάξεις, οι οποίες δεν συνιστούν κανόνες δικαίου, αφού το καταστατικό του Σωματείου συνιστά δικαιοπραξία, διεπόμενη από τον Αστικό Κώδικα – Η αναστολή της καταβολής συντάξεων ή βοηθημάτων σε περίπτωση αναλήψεως εργασίας αποτελεί θεμιτή πρόβλεψη δικαιοκοινωνικής πολιτικής, με απώτερο σκοπό τον περιορισμό της απασχολήσεως των συνταξιούχων προς όφελος της απασχολήσεως των νέων – Η ανάληψη εργασίας από συνταξιούχο συνοδεύεται πάντοτε από περιορισμούς στο συνταξιοδοτικό δικαίωμα – Κρίση του Εφετείου ότι δεν υπάρχει ασάφεια ως προς το αν συντρέχουν ή όχι οι προϋποθέσεις αναστολής του βοηθήματος και ότι δεν απαιτείται προσφυγή στους ερμηνευτικούς κανόνες των άρθρων 173 και 200 ΑΚ – Η διάταξη του Καταστατικού του ΤΑΠΙΛΤ-ΑΤ περί αναστολής καταβολής του βοηθήματος σε περίπτωση αναλήψεως εργασίας σε εργοδότη που έχει προσχωρήσει στο Καταστατικό αυτό δεν είναι άκυρη, ούτε παραβιάζει τις διατάξεις του Αστικού Κώδικος και του Συντάγματος.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Ως καταβαλλόμενο ωρομίσθιο για τον υπολογισμό της αμοιβής και της προσαυξήσεως για υπερεργασία ή υπερωρία, θεωρείται το τμήμα του μισθού ή ημερομισθίου το οποίο οφείλεται κατά τις ημέρες απασχολήσεως καθ’ υπερωρία ή υπερεργασία. Συνεπώς, δεν ερευνάται γενικά το ύψος των «τακτικών αποδοχών» αλλά μόνον το κατά τον κρίσιμο χρόνο οφειλόμενο και καταβαλλόμενο ωρομίσθιο, στο οποίο δεν περιλαμβάνονται πρόσθετες τακτικές παροχές που δεν οφείλονται κατά τον χρόνο παροχής υπερεργασίας ή υπερωρίας. Δεν λαμβάνεται, επομένως, υπόψη ούτε το καταβαλλόμενο μία φορά κατ’ έτος πριμ παραγωγικότητος.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Η έννοια του διευθύνοντος υπαλλήλου δεν αναιρείται εκ του ότι ενυπάρχει και το στοιχείο εξαρτήσεως από τον εργοδότη, έστω και σε χαλαρότερη μορφή – Ανάθεση καθηκόντων που προσδίδουν στον υπάλληλο τον χαρακτήρα διευθύνοντος υπαλλήλου, ανεξαρτήτως αν η εταιρία τον χαρακτήριζε ως «στέλεχος», αφού η έννοια «στέλεχος» περιλαμβάνει όλους τους υψηλόβαθμους υπαλλήλους και χωρίς να είναι διευθύνοντες υπάλληλοι – Έννοια και προϋποθέσεις για την ύπαρξη επιχειρησιακής συνήθειας, η οποία μπορεί να αναφέρεται και στο ύψος των αποδοχών (οικειοθελείς παροχές) – Οι οικειοθελείς παροχές δεν μετατρέπονται σε συμβατικές υποχρεώσεις του εργοδότου (και αντικείμενο επιχειρησιακής συνήθειας) όταν ο εργοδότης επεφύλαξε για τον εαυτό του το δικαίωμα διακοπής ελευθέρως και μονομερώς οποτεδήποτε (εφόσον η επιφύλαξη δεν έχει ατονήσει, ούτε έχει διατυπωθεί προς καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων) – Οι οικειοθελείς παροχές αποτελούν την προϋπόθεση και το κύριο αντικείμενο τόσο της επιχειρησιακής συνήθειας, όσο και της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως – Επί οικειοθελών παροχών, ο εργαζόμενος, αν μεν αποδειχθεί η ύπαρξη επιχειρησιακής συνήθειας έχει αξίωση βάσει της σιωπηρής συμφωνίας και της δημιουργηθείσης συμβατικής δεσμεύσεως, αν όμως δεν αποδειχθεί, η σχετική αξίωση θεμελιώνεται στην αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, που έχει επικουρικό χαρακτήρα – Κρίση του δικαστηρίου ότι υπήρχε επιφύλαξη διακοπής οικειοθελούς παροχής και παράλειψη να αποφανθεί για την επικουρική βάση εκ της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως – Μπορεί στην ατομική σύμβαση να συμφωνηθεί ότι σε υψηλότερο καταβαλλόμενο μισθός από το σύνολο των αποδοχών της ΣΣΕ ή ΔΑ καλύπτεται (συμψηφίζεται) επίδομα ή προσαύξηση που προβλέπεται στην ΣΣΕ – ΔΑ. Ο εν λόγω συμψηφισμός ισχύει και για μελλοντικά επιδόματα ή προσαυξήσεις εφόσον έχει συμφωνηθεί. Δεν ισχύει, όμως, ο συμψηφισμός αν ορίζεται το αντίθετο στην ατομική σύμβαση – Οι αποδοχές συγκρίνονται ως μία ενότητα – Έννοια της ρήτρας σε ΣΣΕ - ΔΑ ότι «τυχόν καταβαλλόμενες αποδοχές ανώτερες των αποδοχών της ΣΣΕ δεν μειώνονται». Η ΣΣΕ ή ΔΑ δεν μπορεί να χρησιμοποιεί ως βάση υπολογισμού για την χορήγηση αυξήσεων τον καταβαλλόμενο μισθό της ατομικής συμβάσεως.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Έννοια «επιχείρησης» και «εκμετάλλευσης» – Ο όμιλος επιχειρήσεων δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ενιαίος εργοδότης ώστε να δημιουργείται ευθύνη όλων των εταιριών έναντι των διαφόρων μισθωτών που απασχολούνται σε κάθε μία από τις εταιρίες αυτές – Μητρική και θυγατρική επιχείρηση, συνδεδεμένες κατά Ν. 2190/20, χωρίς όμως στενή συγκεντρωτική δόμηση, ούτε αυστηρώς εξουσιαστική σχέση και εξάρτηση ώστε να εξοβελίζεται κάθε δυνατότητα επιχειρηματικής πρωτοβουλίας της θυγατρικής από την μητρική – Άσκηση από την θυγατρική αυτοτελούς εμπορικής δραστηριότητος και δράσεως για λογαριασμό της με ανάπτυξη επιχειρηματικής πρωτοβουλίας και με λογιστική, ταμιακή και γενικώς οικονομική αυτοτέλεια, και άσκηση των διευθυντικών εξουσιών και του διευθυντικού ελέγχου στο προσωπικό της και με ανάληψη του εργοδοτικού κινδύνου.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Έγκυρη η σύμβαση υπαλλήλου αρτοποιείου, δεδομένου ότι διέθετε βιβλιάριο υγείας – Τι οφείλεται σε περίπτωση απασχολήσεως κατά την 6η ημέρα, επί συστήματος πενθημέρου – Η χορήγηση της ετήσιας άδειας δεν εξαρτάται από την ουσιώδη ή μη ανάλωση των παραγωγικών δυνάμεων του εργαζομένου, υποχρέωση χορηγήσεως της άδειας εντός του ημερολογιακού έτους, ανεξαρτήτως αν εζητήθη - Μετατροπή της αξιώσεως σε χρηματική επί μη χορηγήσεως - Οφείλεται προσαύξηση 100% των αποδοχών αδείας και όταν ο εργοδότης αρνήθηκε την χορήγηση ετήσιας άδειας ισχυριζόμενος ότι δεν μπορούσε σε κανένα χρονικό σημείο του έτους να σταματήσει την λειτουργία της επιχείρησης, ούτε να ελαττώσει το προσωπικό.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Στην έννοια του «κανόνα ουσιαστικού δικαίου» υπάγεται και η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Συνεπώς, η παραβίαση κανόνα ΣΣΕ από τα δικαστήρια της ουσίας δημιουργεί τον λόγο αναιρέσεως του άρθρου 559 αρ. 1 ΚΠολΔ – Αποδοχές εργαζομένων στις επιχειρήσεις Παροχής Υπηρεσιών Ασφαλείας – Περίπτωση μισθωτού προσληφθέντος στο τμήμα του προσωπικού ασφαλείας – Καταγγελία συμβάσεως και επιδίκαση μικρότερου ποσού αποζημιώσεως – Υπολογισμός της αποζημιώσεως βάσει των αποδοχών του τελευταίου εργασιακού μηνός – Ακυρότητα της καταγγελίας και απόρριψη της ενστάσεως του εργοδότου περί συγγνωστής πλάνης ως προς το ποσόν της αποζημιώσεως, αφού το μη καταβληθέν ποσόν είναι σημαντικό και η εναγομένη απασχολεί περισσότερους από 2.500 εργαζομένους, έχει βραβευτεί και περιλαμβάνεται στις 500 πιο κερδοφόρες εταιρίες και συνεπώς δεν δικαιολογείται η πλάνη της – Οι αποδοχές υπερημερίας είναι ό,τι ακριβώς θα ελάμβανε ο μισθωτός, συμπεριλαμβανομένων των προσαυξήσεων για την νυκτερινή και την εργασία των Κυριακών, την οποία παρείχε σταθερώς και μονίμως προ της απολύσεώς του.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Τα θεσπισθέντα με τους Ν. 3833/10, 3845/10 και 4024/11 μισθολογικά μέτρα (περικοπές αποδοχών και επιδομάτων) δεν παρίσταντο απρόσφορα ούτε μη αναγκαία για την επίτευξη των σκοπών τους – Διαφορετική, όμως, είναι η περίπτωση της κατάργησης των επιδομάτων εορτών και αδείας όλων των λειτουργών και υπαλλήλων που αμείβονται από το δημόσιο ταμείο με τον Ν. 4093/12, δεδομένου ότι οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος που επικαλείται το Δημόσιο προς δικαιολόγηση της περικοπής δεν αρκούν για να καταστήσουν συνταγματικώς ανεκτές τις περικοπές. Συνεπώς, η διάταξη της περιπτώσεως 1 της ΥΠΟΠΑΡ. Γ1, ΠΑΡ. 1 του άρθρου πρώτου του Ν. 4093/12 αντίκειται στα άρθρα 25 παρ. 1 και 4 παρ. 5 του Συντάγματος και τις απορρέουσες από αυτά αρχές της αναλογικότητας και της ισότητας στα δημόσια βάρη – Περίπτωση δικαστικών υπαλλήλων – Και αντίθετη άποψη μειοψηφίας.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Διάταξη περί επαναπροσλήψεως των εποχικώς απασχολουμένων οδηγών και περί καταβολής αποζημιώσεως αν δεν γίνει επαναπρόσληψη – Ρύθμιση παρόμοια με εκείνη των εποχιακώς λειτουργουσών ξενοδοχειακών επιχειρήσεων – Ο υπολογισμός της αποζημιώσεως γίνεται αφαιρουμένων των νεκρών περιόδων – Κρίση ότι είχε καθιερωθεί επιχειρησιακή συνήθεια ως προς τον τρόπο ασκήσεως του δικαιώματος επαναπροσλήψεως του εποχιακώς απασχολουμένου προσωπικού, με συνέπεια να μην απαιτείται άσκηση του εν λόγω δικαιώματος εγγράφως – Αναίρεση της αποφάσεως διότι εδέχθει ότι πρέπει να συνυπολογίζονται και οι νεκρές περίοδοι για τον υπολογισμό της αποζημίωσης απόλυσης.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Δεν δικαιούται ο δικηγόρος με παγία αντιμισθία, το επίδομα του Ν. 3329/05 που έχει χορηγηθεί στους Υπαλλήλους της Κεντρικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Υγείας – Δεν υφίσταται, συνεπώς, εν προκειμένω παραβίαση της αρχής της ισότητας.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Οι οικειοθελείς παροχές δεν έχουν, καταρχήν, χαρακτήρα μισθού. Εφόσον όμως χορηγούνται για ικανό διάστημα ως νόμιμο ή συμβατικό αντάλλαγμα της εργασίας, καταρτίζεται σιωπηρή σύμβαση περί καταβολής των παροχών αυτών ως μισθού και η καταβολή δεν μπορεί να διακοπεί, εκτός αν ο εργοδότης επεφύλαξε εξ αρχής ρητώς για τον εαυτό του το δικαίωμα μονομερούς ανακλήσεως στο μέλλον και η επιφύλαξη αυτή δεν έχει ατονήσει εκ των πραγμάτων, ούτε διατυπώθηκε για καταστρατήγηση των δικαιωμάτων του εργαζομένου – Αποχώρηση μισθωτού κατ’ αρθρ. 8 εδ. α’ του Ν. 3198/55 και αποζημίωση 50% της οριζομένης για την καταγγελία συμβάσεως. Η αποζημίωση υπολογίζεται βάσει των τακτικών αποδοχών του τελευταίου μηνός υπό καθεστώς πλήρους απασχολήσεως, στις οποίες εμπεριέχονται και οι παροχές εξόδων κινήσεως και παραστάσεως που κατεβάλλοντο στην αρχή ως οικειοθελής παροχή και εν συνεχεία ως αντάλλαγμα της εργασίας, χωρίς επιφύλαξη διακοπής χορηγήσεώς τους.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Η καθιέρωση της Κυριακής ως γενικής αργίας – Ο κοινός νομοθέτης οφείλει να λαμβάνει υπ’ όψιν συγκεκριμένα κριτήρια και προϋποθέσεις για να μηn ανατρέπεται ο κανόνας και να εξυπηρετείται το δημόσιο συμφέρον εγκείμενο στην εξυπηρέτηση βασικών αναγκών των πολιτών, των οποίων η ικανοποίηση δεν μπορεί να ανασταλεί κατά τις Κυριακές και τις αργίες – Προϋποθέσεις για την καθιέρωση εξαιρέσεως ως προς τον τουρισμό – Και μειοψηφία – Σχετική νομοθεσία για τα Εμπορικά Καταστήματα και την λειτουργία τους κατά την Κυριακή –Έννοια «εμπορικής δραστηριότητος» κατ’ αρθρ. 16 Ν. 4177/13 – Η ρύθμιση της παρ. 1Α του άρθρου 16 Ν. 4177/13 όπως προσετέθη με το άρθρο 49 παρ. 1 Ν. 4472/17 δεν αντίκειται σε καμία διάταξη του Συντάγματος – Και μειοψηφία 3 δικαστών – Η εξουσιοδότηση της παρ. 1Α του άρθρου 16 Ν. 4177/13 είναι ειδική και ορισμένη – Νόμιμη η μεθοδολογία και τα κριτήρια για τον καθορισμό των συγκεκριμένων περιοχών – Έγκυρη η ΥΑ 75812/6-7-2017 Υπ. Οικονομίας και Ανάπτυξης.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Διατάξεις για την μεταβίβαση επιχειρήσεων – Έννοια «διαδικασίας αφερεγγυότητας» – Από το πεδίο εφαρμογής του Κανονισμού ΕΕ 1346/00 εξαιρούνται οι διαδικασίες αφερεγγυότητας που αφορούν τα πιστωτικά ιδρύματα – Ο ορισμός της διαδικασίας πτωχεύσεως ή αφερεγγυότητας της Οδηγίας 2001/23/ΕΚ ταυτίζεται, προκειμένου περί πιστωτικών ιδρυμάτων, με την διαδικασία εκκαθάρισης κατά την Οδηγία 2001/24/ΕΚ – Η διαδικασία ειδικής εκκαθάρισης πιστωτικών ιδρυμάτων τελεί υπό τον έλεγχο Δικαστικής ή άλλης Δημοσίας Αρχής και είναι διαδικασία ανάλογη της πτωχεύσεως (τα πιστωτικά ιδρύματα δεν δύνανται να κηρυχθούν σε καθεστώς πτωχεύσεως) – Δεν υπήρξε μεταβίβαση επιχειρήσεως ούτε μεταβίβαση των εννόμων σχέσεων από τις συμβάσεις εργασίας των υπαλλήλων της Αγροτικής Τράπεζας στην Τράπεζα Πειραιώς.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Με την ατομική σύμβαση είναι δυνατόν να συμφωνηθεί μισθός με παραπομπή σε συγκεκριμένη ΣΣΕ ή ΔΑ μη δεσμευτική για τους συμβαλλομένους – Η αρχή της εύνοιας εφαρμόζεται στη σχέση περισσοτέρων πηγών διαφορετικής ιεραρχικής βαθμίδος. Ενώ, κατά την συσχέτιση περισσοτέρων πηγών της αυτής ιεραρχικής βαθμίδος εφαρμόζεται η αρχή της τάξεως, σύμφωνα με την οποία νεότερη ΣΣΕ καταργεί την προηγούμενη του αυτού είδους και πεδίου ισχύος, έστω και αν είναι δυσμενέστερη – Έννοια κλαδικών ΣΣΕ και δεσμευτικότητα – Επέκταση δεσμευτικότητας από της εκδόσεως της ΥΑ περί κηρύξεως ΣΣΕ - ΔΑ ως υποχρεωτικής και όχι αναδρομικώς.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Η παροχή από τον μισθωτό εντός του νομίμου ωραρίου πρόσθετης εργασίας μη συναφούς με την συμφωνηθείσα αρχικώς κυρία απασχόλησή του, η οποία παρέχεται συνήθως μόνον με μισθό, αμείβεται με τον ειθισμένο μισθό – Προσδιορισμός παροχής κατά δικαίαν κρίσιν, σύμφωνα με το άρθρο 371 ΑΚ – Προϋπόθεση εφαρμογής της διατάξεως είναι η αοριστία της παροχής, αλλά και η ανάθεση με την σύμβαση της συμπληρώσεώς της δια του προσδιορισμού της παροχής σε ένα από τους συμβαλλομένους ή σε τρίτο – Έννοια «μισθού» – Δεν αποτελούν μισθό οι οικειοθελείς παροχές που χορηγούνται με την επιφύλαξη ελευθέρας μονομερούς διακοπής από τον εργοδότη – Περίπτωση καταβολής προσθέτου αμοιβής για πρόσθετα καθήκοντα, χωρίς υποχρέωση καταβολής ειδικής αμοιβής – χρηματικής παροχής ως bonus υπερπροσπάθειας, η οποία επαφίετο στην διακριτική ευχέρεια του εργοδότη.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Η πρόσθετη αμοιβή κατ’ άρθρο 2 παρ. 3 του Ν. 201/75, θεσπισθείσα ως κίνητρο προσελκύσεως προσωπικού σε νοσηλευτικά Ιδρύματα, καταργήθηκε από την 01-01-1997, ημερομηνία έναρξης ισχύος του Ν. 2470/97. Συνεπώς, η αμφισβήτηση που ανέκυψε από τις αντίθετες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (1472/16 Ολ.) και Αρείου Πάγου (3/15 Ολ.), επιλύεται υπέρ της υιοθετηθείσας από τον Συμβούλιο της Επικρατείας άποψης.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Ισοδύναμοι προς τον αντίστοιχο δημόσιο φορέα υποχρεωτικής επικουρικής ασφαλίσεως θεωρούνται και οι κλάδοι ή ειδικοί λογαριασμοί επικουρικής ασφαλίσεως στους οποίους η υπαγωγή είναι υποχρεωτική – Ίδρυση ΕΤΑΤ και σκοπός του – Έννοια πρακτικής της εκμεταλλεύσεως ή επιχειρησιακής συνήθειας - Υπόθεση «ΛΕΠΕΤΕ» – Διακοπή της χρηματοδοτήσεως του λογαριασμού από την Τράπεζα και διακοπή της παροχής στους δικαιούχους – Αιτήματα και βάση – Ο ΛΕΠΕΤΕ δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως φορέας κυρίας κοινωνικής ασφαλίσεως, αλλά αποτελεί φορέα επικουρικής ασφαλίσεως με σκοπό την συμπλήρωση της καταβλητέας κυρίας συντάξεως. Ωστόσο, συνιστά φορέα υποχρεωτικής και όχι προαιρετικής επικουρικής ασφαλίσεως και όχι θεσμό μετεργασιακής μέριμνας μη σχετιζόμενο με φορέα κοινωνικής ασφαλίσεως. Η μηνιαία επικούρηση συνιστά μηνιαία επικουρική σύνταξη – Ο ΛΕΠΕΤΕ δεν ταυτίζεται με το νομικό πρόσωπο της Τράπεζας, αλλά συνιστά ξεχωριστή οικονομική μονάδα, αυτοδιοικούμενη και αυτοδιαχειριζόμενη. Υπό αυτή την έννοια, δεν μπορεί να θεμελιωθεί βασιμότητα της ενδοσυμβατικής υποχρεώσεως της Τράπεζας να χρηματοδοτεί τον ΛΕΠΕΤΕ στο διηνεκές – Οι παροχές εκ του ΛΕΠΕΤΕ δεν είναι εγγυημένες. Το πρόγραμμα δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως «καθορισμένων παροχών» και ο κίνδυνος επιρρίπτεται στους εργαζομένους – Η Τράπεζα κατά την χρηματοδότηση του ΛΕΠΕΤΕ εξέφραζε ρητώς την επιφύλαξη ότι η χρηματοδότηση δεν παράγει συμβατική της δέσμευση. Συνεπώς, δεν μπορεί να ανακύψει υποχρέωση περί εξακολουθήσεως χρηματοδοτήσεως του ΛΕΠΕΤΕ από την Τράπεζα και δεν είναι καταχρηστική η άρνηση της Τραπέζης να εξακολουθήσει να χρηματοδοτεί τον Λογαριασμό ΛΕΠΕΤΕ.
Διαβάστε περισσότερα
ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ
Επιμέλεια ύλης: Αναστασία Μπογδάνη, ΜΔΕ Εργατικού Δικαίου
- Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Περίληψη: Τα άρθρα 45 ΣΛΕΕ και 7 παρ.1 του κανονισμού (ΕΕ) 492/2011, που αφορά την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων στο εσωτερικό της Ένωσης, πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι δεν αντιτίθενται σε εθνική νομοθεσία, η οποία, προκειμένου να καθορίσει αν εργαζόμενος που έχει συμπληρώσει συνολικά 25 έτη επαγγελματικής δραστηριότητας ώστε να δικαιούται αύξηση της ετήσιας άδειας μετ’ αποδοχών από 5 σε 6 εβδομάδες, προβλέπει ότι τα έτη τα οποία αυτός συμπλήρωσε στο πλαίσιο μιας ή περισσοτέρων σχέσεων εργασίας προγενέστερων της σχέσεως με τον νυν εργοδότη του προσμετρώνται μόνο μέχρι του ανωτάτου ορίου των 5 ετών επαγγελματικής δραστηριότητας, έστω και αν ο πραγματικός αριθμός τους υπερβαίνει τα 5 έτη.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Το άρθρο 7 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ και το άρθρο 31 παρ. 2 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική κανονιστική ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία αν ο εργαζόμενος δεν έχει ζητήσει να ασκήσει το δικαίωμά του σε ετήσια άδεια μετ’ αποδοχών εντός της οικείας περιόδου αναφοράς, κατά το πέρας της περιόδου αυτής αποσβέννυνται αυτοδικαίως τόσο το κεκτημένο δικαίωμά του σε ημέρες ετήσιας άδειας μετ’ αποδοχών, όσο και, συνακόλουθα, το δικαίωμά του να λάβει χρηματική αποζημίωση για την ως άνω μη ληφθείσα ετήσια άδεια σε περίπτωση λύσεως της σχέσεως εργασίας, χωρίς να ελέγχεται προηγουμένως αν ο εργοδότης παρείχε πράγματι στον εργαζόμενο δυνατότητα ασκήσεως του δικαιώματος αυτού, μεταξύ άλλων με κατάλληλη εκ μέρους του ενημέρωση του εργαζομένου.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Το άρθρο 7 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ και το άρθρο 31 παρ. 2 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντιτίθενται σε εθνική κανονιστική ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία στην περίπτωση που η σχέση εργασίας λυθεί λόγω του θανάτου του εργαζομένου αποσβέννυται το κεκτημένο δικαίωμα του εργαζομένου στην ετήσια άδεια μετ’ αποδοχών, την οποία δεν είχε λάβει πριν από τον θάνατό του, χωρίς να γεννάται δικαίωμα χρηματικής αποζημιώσεως για την εν λόγω μη ληφθείσα άδεια το οποίο να μπορεί να μεταβιβαστεί αιτία θανάτου στους κληρονόμους του εν λόγω εργαζομένου.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Το άρθρο 7 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική κανονιστική ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία αν ο εργαζόμενος δεν έχει ζητήσει να ασκήσει το δικαίωμά του σε ετήσια άδεια μετ’ αποδοχών πριν από τη λύση της σχέσεως εργασίας, αποσβέννυνται αυτοδικαίως τόσο το κεκτημένο κατά τη λύση της σχέσεως εργασίας δικαίωμά του στις ημέρες ετήσιας άδειας μετ’ αποδοχών όσο και, συνακόλουθα, το δικαίωμά του να λάβει χρηματική αποζημίωση για την ως άνω μη ληφθείσα ετήσια άδεια μετ’ αποδοχών, χωρίς να ελέγχεται προηγουμένως αν ο εργοδότης παρείχε πράγματι στον εργαζόμενο δυνατότητα ασκήσεως του δικαιώματος αυτού πριν από τη λύση της σχέσεως εργασίας, μεταξύ άλλων με κατάλληλη εκ μέρους του ενημέρωση του εργαζομένου.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Το άρθρο 7 παρ. 1 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ και το άρθρο 31 παρ. 2 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντιτίθενται σε εθνική κανονιστική ρύθμιση, η οποία επιτρέπει να ορίζεται με συλλογική σύμβαση ότι για τον υπολογισμό των απολαβών αδείας λαμβάνεται υπόψη η μείωση των αποδοχών του μισθωτού που οφείλεται στην ύπαρξη, εντός της περιόδου αναφοράς, ημερών κατά τις οποίες, λόγω της εφαρμογής συστήματος εκ περιτροπής εργασίας, δεν παρασχέθηκε εργασία.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Η ρήτρα 4 σημείο 1 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία που δεν προβλέπει την καταβολή αποζημιώσεως στους εργαζομένους οι οποίοι απασχολούνται με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου συναφθείσες με σκοπό την αναπλήρωση εργαζομένου ο οποίος έχει δικαίωμα διατηρήσεως της θέσεως εργασίας του, όπως οι επίμαχες στην κύρια δίκη συμβάσεις interinidad, κατά τη λήξη της χρονικής περιόδου για την οποία συνήφθησαν οι συμβάσεις αυτές, ενώ στους εργαζομένους αορίστου χρόνου χορηγείται αποζημίωση λόγω καταγγελίας της συμβάσεως εργασίας τους για αντικειμενική αιτία. Περαιτέρω, η ρήτρα 5 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι στο εθνικό δικαστήριο απόκειται να εκτιμήσει, σύμφωνα με το σύνολο των εφαρμοστέων κανόνων του εθνικού δικαίου, εάν μέτρο, όπως το επίμαχο στην κύρια δίκη, το οποίο προβλέπει την υποχρεωτική καταβολή αποζημιώσεως στους εργαζομένους που απασχολούνται με ορισμένες συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου κατά τη λήξη της χρονικής περιόδου για την οποία οι συμβάσεις αυτές συνήφθησαν συνιστά κατάλληλο μέτρο για την πρόληψη και, ενδεχομένως, την επιβολή κυρώσεων για την κατάχρηση που προκύπτει από τη χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου ή ισοδύναμο νομοθετικό μέτρο, κατά την έννοια της διατάξεως αυτής.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Η ρήτρα 4 σημείο 1 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία που επιτρέπει σε εργοδότη να λύσει, κατά την ημερομηνία κατά την οποία λήγει το διδακτικό έτος, τη σχέση εργασίας ορισμένου χρόνου των εκπαιδευτικών που διορίζονται για ένα σχολικό έτος ως αναπληρωτές δημόσιοι υπάλληλοι, με το αιτιολογικό ότι κατά την ημερομηνία αυτή έχουν παύσει να συντρέχουν οι λόγοι επιτακτικών και επειγουσών αναγκών που αποτελούσαν προϋπόθεση για τον διορισμό τους, ενώ η σχέση εργασίας αορίστου χρόνου των εκπαιδευτικών που είναι τακτικοί υπάλληλοι διατηρείται. Περαιτέρω, το άρθρο 7 παρ. 2 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ δεν αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία που επιτρέπει τη λύση, κατά την ημερομηνία κατά την οποία λήγει το διδακτικό έτος της σχέσεως εργασίας ορισμένου χρόνου των εκπαιδευτικών που διορίζονται για ένα σχολικό έτος ως αναπληρωτές δημόσιοι υπάλληλοι, έστω και αν τούτο στερεί τους εκπαιδευτικούς αυτούς από ημέρες θερινής ετήσιας άδειας μετ’ αποδοχών αντιστοιχούσας στο εν λόγω σχολικό έτος, εφόσον οι ως άνω εκπαιδευτικοί λαμβάνουν για τον λόγο αυτό χρηματική αποζημίωση.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Η ρήτρα 4 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου έχει την έννοια ότι επιτρέπει, καταρχήν, εθνική ρύθμιση όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία προβλέπει ότι, στο πλαίσιο της κατάταξης του εργαζομένου σε μισθολογικό κλιμάκιο όταν προσλαμβάνεται ως τακτικός δημόσιος υπάλληλος, περίοδοι προϋπηρεσίας του δυνάμει συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου λαμβάνονται πλήρως υπόψη μέχρι το τέταρτο έτος, ενώ, πέραν του χρονικού αυτού σημείου, συνυπολογίζονται εν μέρει, ήτοι κατά τα δύο τρίτα.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Τα άρθρα 45 και 48 ΣΛΕΕ έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε μια κατάσταση, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, στην οποία εργαζόμενος o οποίος, μετά από περίοδο ανικανότητας προς εργασία διάρκειας ενός έτους, αναγνωρίσθηκε ως ανάπηρος από τον αρμόδιο φορέα του κράτους μέλους της κατοικίας του, χωρίς ωστόσο να δύναται να λάβει αποζημίωση λόγω αναπηρίας βάσει της νομοθεσίας του εν λόγω κράτους μέλους. Αντιθέτως, η εθνική ρυθμίση που αντίκειται στις ως άνω διατάξεις της ΣΛΕΕ προβλέπει ότι ο εν λόγω ασφαλισμένος υποχρεώνεται από τον αρμόδιο φορέα του κράτους μέλους στο οποίο έχει συμπληρώσει το σύνολο των περιόδων ασφαλίσεώς του να συμπληρώσει επιπλέον περίοδο ανικανότητας προς εργασία ενός έτους, προκειμένου να υπαχθεί στο καθεστώς αναπηρίας και να του χορηγηθούν αναλογικώς επιμερισμένες παροχές αναπηρίας, χωρίς ωστόσο να εισπράττει αποζημίωση λόγω ανικανότητας προς εργασία κατά τη διάρκεια της εν λόγω περιόδου.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Το άρθρο 45 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι δεν αποκλείει ρύθμιση κράτους μέλους η οποία για τον καθορισμό του ποσού των εισφορών κοινωνικής ασφαλίσεως που οφείλει ένας εργαζόμενος προβλέπει ότι η μείωση των εισφορών αυτών την οποία δικαιούται ο εργαζόμενος για ένα ημερολογιακό έτος είναι ανάλογη προς την περίοδο, κατά την οποία ο εργαζόμενος ήταν ασφαλισμένος στο σύστημα κοινωνικής ασφαλίσεως του εν λόγω κράτους μέλους, αποκλείοντας έτσι από την ετήσια μείωση το ποσοστό που αντιστοιχεί σε κάθε περίοδο κατά τη διάρκεια της οποίας ο ως άνω εργαζόμενος δεν ήταν ασφαλισμένος στο σύστημα αυτό και κατοικούσε σε άλλο κράτος μέλος χωρίς να ασκεί εκεί επαγγελματική δραστηριότητα.
Διαβάστε περισσότερα
- Αποφάσεις Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου
Περίληψη: Το ΕΔΔΑ στην υπόθεση Vicent Del Campo κατά Ισπανίας έκρινε ότι υπήρξε παράβαση του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ. Εν προκειμένω, ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι κατά παράβαση του άρθρου 6 § 1 και 13 της Σύμβασης απορρίφθηκε αίτημά του να καταστεί διάδικος σε δίκη, προκειμένου να υπερασπιστεί εαυτόν ενάντια σε κατηγορίες ηθικής παρενόχλησης στον χώρο εργασίας. Περαιτέρω, ισχυρίστηκε ότι η έλλειψη αποτελεσματικών μέσων έννομης προστασίας για την προστασία της φήμης και της τιμής του συνιστά παραβίαση του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ. Το Δικαστήριο δέχθηκε ότι η έννοια της «ιδιωτικής ζωής» που εμπεριέχεται στο άρθρο 8 της ΕΣΔΑ είναι ιδιαιτέρως ευρεία και ανεπίδεκτη εξαντλητικού ορισμού, καλύπτοντας τόσο την φυσική, όσο και ψυχολογική ακεραιότητα του ατόμου. Το Δικαστήριο εν τέλει έκρινε ότι υφίσταται παράβαση του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ και ότι παρέλκει η εξέταση της παράβασης των άρθρων 6 § 1 και 13.
Διαβάστε περισσότερα
Περίληψη: Το Δικαστήριο στην υπόθεση Krndija και λοιποί κατά Σερβίας έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 ΕΣΔΑ και του άρθρου 1 του 1ου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου στην περίπτωση όπου δικαστική απόφαση που διέταξε την επαναπρόσληψη εργαζομένου παρέμεινε ανεκτέλεστη από το έτος 2006 με την αιτιολογία ότι η επιχείρηση ανήκε πλέον στο δημόσιο τομέα.
Διαβάστε περισσότερα
ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ
Επιμέλεια ύλης: Έλενα Στοφόρου, ΜΔΕ Εργατικού Δικαίου
- ΚΗΡΥΞΗ ΣΣΕ ΩΣ ΓΕΝΙΚΩΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΩΝ
Οι ακόλουθες ΣΣΕ έχουν κηρυχθεί γενικώς υποχρεωτικές κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα:
ΑΠΟΦ. οικ. 46306/2608/2018 Υπ. Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης «Κήρυξη γενικώς υποχρεωτικής της από 21-11-2017 Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας «Για τους όρους αμοιβής και εργασίας του υπαλληλικού προσωπικού των Ναυτιλιακών Πρακτορείων και Ναυτιλιακών Επιχειρήσεων όλης της Χώρας». (ΦΕΚ 3789, τεύχος Β’ της 3-9-2018)
ΑΠΟΦ. οικ. 46308/2610/2018 Υπ. Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης «Κήρυξη γενικώς υποχρεωτικής της από 16-3-2016 Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας των Τραπεζών - Ο.Τ.Ο.Ε. για τα έτη 2016-2018» .
ΑΠΟΦ. οικ.47420/2636/2018 Υπ. Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης «Κήρυξη γενικώς υποχρεωτικής της από 2-3-2018 Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για τους όρους αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις Νομού Λασιθίου και του από 30-3-2018 Προσαρτήματος στην Τοπική Κλαδική Συλλογική Σύμβαση για τους όρους αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις Νομού Λασιθίου».
ΑΠΟΦ. οικ.47421/2637/2018 Υπ. Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης «Κήρυξη γενικώς υποχρεωτικής της από 24-1-2017 Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για τους όρους αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις της περιφερειακής ενότητας Χανίων».
ΑΠΟΦ. οικ. 58444/2979/2018 Υπ. Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης «Κήρυξη γενικώς υποχρεωτικής της από 21-3-2017 Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας «Για τους όρους αμοιβής και εργασίας ξενοδοχοϋπαλλήλων Νήσου Ρόδου».
ΑΠΟΦ. οικ.60757/3099/2018 Υπ. Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης «Κήρυξη γενικώς υποχρεωτικής της από 28-3-2017 Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας «Για τους όρους αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων στις Ξένες Αεροπορικές Εταιρίες».
- ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
ΑΠΟ ΤΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
Στα υπ’ αριθμ. 3682/15-11-2016 και 4105/23-11-2017 Φύλλα της Εφημερίδος Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) δημοσιεύεται η Ετήσια Έκθεση Πεπραγμένων της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, των ετών 2016 και 2017 αντιστοίχως. Από τις δύο Εκθέσεις δημοσιεύουμε κατωτέρω αποσπάσματα σχετικά με την κρίση της Αρχής επί ζητημάτων Εργατικού και Ασφαλιστικού δικαίου.
Διαβάστε περισσότερα
ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
Επιμέλεια ύλης: Σοφία Γεωργακοπούλου, ΜΔΕ Εργατικού Δικαίου
Η εν λόγω μονογραφία πραγματεύεται τις εργασιακές σχέσεις στον χώρο του αθλητικού δικαίου. Σκοπός του συγγραφέα είναι να αναλυθεί και να περιγραφεί η έννοια της εργασίας γενικά, οι μορφές και τα κριτήρια διάκρισης των εργασιακών σχέσεων, με αναφορές στη σχετική Ευρωπαϊκή και Διεθνή Νομοθεσία, εστιάζοντας εν τέλει στην εργασία στο χώρο του αθλητισμού καθώς και στο βαθμό επίδρασης και στην έκταση εφαρμογής του Δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην εργασία αυτή. Επιπλέον, γίνεται προσπάθεια αποσαφήνισης της έννοιας και των τομέων της εργασίας στην αθλητική δραστηριότητα, ενώ διακρίνεται ο ερασιτεχνικός απ’ τον επαγγελματικό αθλητισμό, όχι μόνο σε θεωρητικό επίπεδο αλλά και στην πράξη. Στην συνέχεια γίνεται μια συστηματική συγκριτική επισκόπηση των εργασιακών σχέσεων του κοινού εργαζομένου με αυτές του αθλητή εργαζομένου. Τέλος, παρουσιάζονται το επάγγελμα του προπονητή, οι προϋποθέσεις εγκυρότητας της απασχόλησής του καθώς και η επαγγελματική διαιτησία ως παροχή υπηρεσιών.
Το εν λόγω βιβλίο αποτελεί ένα Πρακτικό Οδηγό, σχετικά με το πώς έχουν διαμορφωθεί οι εργασιακές σχέσεις στην «μεταμνημονιακή περίοδο». Συγκεκριμένα, στο βιβλίο αυτό το οποίο είναι ενημερωμένο με (α) την υπ’ αρ. 4241/127/2019 Υ.Α. περί αύξησης του κατώτατου μισθού, (β) τον Ν. 4583/2018 περί της ακύρωσης περικοπής συντάξεων, (γ) τον Ν. 4578/2018 περί της μείωσης εισφορών ελεύθερων επαγγελματιών και (δ) τον Ν. 4554/2018 περί της μείωσης προστίμων αδήλωτης εργασίας, παρουσιάζονται λεπτομερώς οι νομοθετικές μεταβολές, το τέλος του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής (Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, Κατώτατα Όρια Αποδοχών, Μετενέργεια – Δεσμευτικότητα –Συρροή, Διαιτησία), ασφαλιστικά θέματα (Νέα Όρια Συνταξιοδότησης - Συντελεστές Αναπλήρωσης - Εισφορές – Πλασματικοί Χρόνοι), καθώς και ζητήματα σχετικά με το σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ» (Υποχρεωτική αναγγελία στοιχείων ηλεκτρονικά, Προσλήψεις – Απολύσεις – Υπερωρία – Υπερεργασία).
διακρίσεων στο πεδίο της εργασίας και της απασχόλησης, ιδίως δε σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα. Οι διακρίσεις σε βάρος εργαζομένων του δημόσιου τομέα, αφενός, καθώς και εκκλησιών ή άλλων δημοσίων ή ιδιωτικών ενώσεων η δεοντολογία των οποίων εδράζεται στη θρησκεία ή τις πεποιθήσεις, αφετέρου, θα εξετασθούν στην παρούσα μελέτη μόνον εν μέρει, δηλαδή στο μέτρο που οι προβληματισμοί είναι παρόμοιοι με αυτούς που ισχύουν και για τους εργαζομένους του αμιγώς ιδιωτικού τομέα, χωρίς ειδική αξιολόγηση των ποικίλων ιδιαιτεροτήτων που παρουσιάζει η εργασία σε τέτοιους εργοδότες.
Η παρούσα μονογραφία αναφέρεται στο δίκαιο της μεταβίβασης επιχειρήσεων και ειδικότερα επικεντρώνεται στα ζητήματα που σχετίζονται με την προστασία της υπόστασης της θέσης εργασίας σε περίπτωση μεταβίβασης και στην έκταση της προστασίας αυτής. Η διασφάλιση μίας δίκαιης ισορροπίας μεταξύ των συμφερόντων των εργαζομένων και αυτών του εργοδότη βρίσκεται στον πυρήνα της διατήρησης της θέσης εργασίας σε περίπτωση μεταβίβασης επιχείρησης. Από τη μία ο μισθωτός εξασφαλίζει ότι το περιστατικό της μεταβολής του προσώπου του εργοδότη του είναι περιστατικό νομικά αδιάφορο για τη συνέχιση της εργασίας του, ενώ από την άλλη ο εργοδότης, που πρέπει να προβεί σε αναγκαίες αλλαγές και προσαρμογές για τη συνέχιση της δραστηριότητάς του, δεν απαγορεύεται να προβεί σε οικονομοτεχνικές απολύσεις. Επίσης, στη μονογραφία αυτή οριοθετείται η έννοια της μεταβίβασης επιχείρησης και εξετάζονται ειδικότερα ζητήματα του συγκεκριμένου κλάδου, όπως η εξαίρεση των αφερέγγυων επιχειρήσεων από το πεδίο εφαρμογής του σχετικού νομικού πλαισίου, η διασυνοριακή μεταβίβαση επιχείρησης και οι μεταβιβάσεις επιχειρήσεων από και προς τον δημόσιο τομέα. Η σύζευξη της αντιπροσωπευτικότερης ελληνικής και ξενόγλωσσης βιβλιογραφίας και αρθρογραφίας με τις πλούσιες νομολογιακές αναφορές καθιστούν την παρούσα έκδοση ένα χρήσιμο βοήθημα για κάθε ενασχολούμενο, τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο, με ζητήματα του δικαίου της μεταβίβασης επιχειρήσεων.
Στο εν λόγω έργο αποτυπώνονται οι όροι απασχόλησης των μεταναστών στην Ελλάδα σε συνάρτηση με την διαχρονική εξέλιξη των μεταναστευτικών πολιτικών που υιοθετεί το ελληνικό κράτος κατά την περίοδο 1990-2017. Ο συγγραφέας αναδεικνύει την εργασιοκεντρική οπτική που διαφαίνεται στον πυρήνα των πολιτικών για την μετανάστευση, εξετάζει τα πεδία απασχόλησης των μεταναστών με τις επιμέρους εθνικές τους διαφοροποιήσεις και αναπτύσσει τη θέση για την αναγκαιότητα δημιουργίας ενός «ειδικού εργατικού δικαίου» για τους μετανάστες λόγω της εργασιακής επισφάλειας που αυτοί βιώνουν.
Η εν λόγω έκδοση περιλαμβάνει όλες τις αλλαγές που έχουν επέλθει στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης μετά την σύσταση του Ε.Φ.Κ.Α.. Ειδικότερα, περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τις τροποποιήσεις που έχουν επέλθει στην ασφαλιστική νομοθεσία και αφορούν κυρίως τον τρόπο και την υπαγωγή στην ασφάλιση, τα ποσοστά των εισφορών, και τη βάση υπολογισμού τους, την ασφάλιση των ελεύθερων επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων (Ο.Α.Ε.Ε., Ε.Τ.Α.Α.), των γεωργικών εργασιών (Ο.Γ.Α.), των ναυτικών εργασιών (Ν.Α.Τ.) κ.λπ., τη χορήγηση των συντάξεων, καθώς και τον υπολογισμό του ποσού αυτών. Περαιτέρω, στην παρούσα έκδοση συμπεριλήφθηκε η σχετική νομολογία των Διοικητικών Δικαστηρίων και του Συμβουλίου Επικρατείας, ώστε να δίνεται όσο είναι δυνατόν πλήρης εικόνα των θεμάτων που εξετάζονται. Παράλληλα παραθέτονται αναλυτικοί πίνακες των ποσοστών εισφορών που ισχύουν σε ολόκληρη τη Χώρα, για όλες γενικά τις κατηγορίες επιχειρήσεων και ασφαλισμένων.
Στην παρούσα μονογραφία γίνεται προσπάθεια να ερευνηθεί η αρχή της εύνοιας και τα ερωτήματα που προκύπτουν από την εφαρμογή της. Πιο συγκεκριμένα, αναλύονται οι προϋποθέσεις εφαρμογής της θεμελιώδους αυτής αρχής, ο τρόπος συσχετισμού (σύγκρισης) των αντίθετων ρυθμίσεων και εν τέλει τα κριτήρια επιλογής της ευνοϊκότερης ρύθμισης. Επίσης, παρατίθενται οι διάφορες απόψεις που επικρατούν στην ελληνική και αλλοδαπή θεωρία για την εφαρμογή της αρχής της εύνοιας και γίνεται εκτενής αναφορά και κριτική θεώρηση της ελληνικής νομολογίας όσον αφορά την εφαρμογή της αρχής της εύνοιας.
Στο παρόν έργο επιχειρείται η καταγραφή των νομοθετικών μεταβολών, που έχουν επέλθει στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης τα τελευταία έτη, αναλύεται η διαδρομή από τις εκτεταμένες αλλαγές που επέφερε η ασφαλιστική μεταρρύθμιση του 2010-2011, ως προς τις προϋποθέσεις χορήγησης των συνταξιοδοτικών παροχών και το σύστημα αξιολόγησης της αναπηρίας, έως την ίδρυση του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) με τον 4387/2016 για την ενοποίηση όλων των Ταμείων και παρατίθενται οι προβληματισμοί, αλλά και η πρόσφατη νομολογία, σχετικά με ζητήματα αντισυνταγματικότητας του νόμου αυτού. Η συγγραφέας, αφού πρώτα αποσαφηνίζει βασικές έννοιες της κοινωνικής ασφάλισης, προχωρά στην ανάλυση των γενικών αρχών του δικαίου της κοινωνικής ασφάλισης, με παράλληλη παραπομπή στη σχετική νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας. Κατόπιν παρουσιάζονται οι κύριοι ασφαλιστικοί κίνδυνοι και τα λοιπά είδη ασφάλισης, οι υποχρεώσεις εργοδοτών και εργαζομένων, καθώς και η διαδικασία επίλυσης των ασφαλιστικών διαφορών ενώπιον των ασφαλιστικών φορέων αλλά και των διοικητικών δικαστηρίων.
Μία συστηματική και πλήρης παρουσίαση και επεξεργασία της ύλης των ατομικών εργασιακών σχέσεων, με ανάλυση και ερμηνεία όλων των πρόσφατων μεταβολών της εργατικής νομοθεσίας.
Στην παρούσα τέταρτη έκδοση όλη η ύλη των ατομικών εργασιακών σχέσεων έχει υποστεί νέα επεξεργασία λαμβάνοντας υπόψη αφενός τις νομοθετικές μεταβολές που έλαβαν χώρα κατά το διάστημα που μεσολάβησε από την προηγούμενη έκδοση και αφετέρου το πλούσιο νομολογιακό υλικό που παράχθηκε κατά το διάστημα αυτό. Το εργατικό δίκαιο είναι κατ’ εξοχήν νομολογιακό δίκαιο και η συμβολή της νομολογίας στη διάπλαση του καθοριστική. Χωρίς τη σε βάθος γνώση της νομολογίας δεν μπορεί να αποκτήσει κανείς εικόνα για το ισχύον εργατικό δίκαιο. Για τον λόγο αυτό, και στην έκδοση αυτή, δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα στην παρουσίαση και ανάλυση της σχετικής για κάθε ζήτημα νομολογίας, χωρίς βέβαια να λείπει η κριτική, όπου αυτό κρίθηκε αναγκαίο. Δεδομένου δε ότι σε βασικά ζητήματα του εργατικού δικαίου, όπως αυτό του χρόνου εργασίας, των ομαδικών απολύσεων, της απαγόρευσης διακρίσεων, της προστασίας των εργαζομένων σε περίπτωση μεταβίβασης της επιχείρησης, των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, της μερικής απασχόλησης, της προσωρινής απασχόλησης κ.α., εφαρμόζεται, μέσω της μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο των αντίστοιχων οδηγιών, ενωσιακό δίκαιο, επιδιώχθηκε, στη νέα αυτή έκδοση, η όσο το δυνατόν πλήρης παρουσίαση και ανάλυση της νομολογίας του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς πάντως και εδώ να παραλείπονται κριτικές παρατηρήσεις στις θέσεις που έλαβε το Δικαστήριο σε επιμέρους ζητήματα.
Παρά τις σημαντικές αλλαγές και την επαύξηση της ύλης που παρουσιάζει η νέα έκδοση, ο στόχος παραμένει ίδιος: η κατά τρόπο συστηματικό, μεθοδικό και κατά το δυνατόν με πληρότητα ανάπτυξη και επεξεργασία της ύλης των ατομικών εργασιακών σχέσεων, επιδιώκοντας να βοηθήσει τον εφαρμοστή του δικαίου και τον ερευνητή στο έργο τους και να τους δώσει ερεθίσματα για την περαιτέρω εξέλιξη του εργατικού δικαίου.
Η παρούσα έκδοση «Εργατικές Διαφορές – Δικονομικά Ζητήματα» αποτελεί ένα επιτυχές εγχείρημα σύγχρονης και πλήρους συστηματοποίησης του εργατικού δικονομικού δικαίου, όπως αυτό διαμορφώθηκε και ισχύει μετά και τον Ν 4335/2015. Το σύνολο της ύλης του έργου διαρθρώνεται και αντιμετωπίζεται σε δεκαεπτά κεφάλαια, όπου συγκεκριμένα παρουσιάζονται και, μέσα από τη σύζευξη της αντιπροσωπευτικότερης θεωρίας και πλέον πρόσφατης νομολογίας, αναλύονται σε βάθος ιδιαίτερα ενδιαφέροντα δικονομικά ζητήματα, που άπτονται της ειδικής διαδικασίας των εργατικών διαφορών, όπως ενδεικτικά η εξαρτημένη εργασία ως κύριο αντικείμενο της διαδικασίας των εργατικών διαφορών, η εισαγωγή και εκδίκαση αγωγής με εσφαλμένη διαδικασία, ζητήματα αρμοδιότητας και διεθνούς δικαιοδοσίας, η κύρια και η αποδεικτική διαδικασία, ασφαλιστικά μέτρα, ένδικα μέσα και αναγκαστική εκτέλεση, ζητήματα δεδικασμένου, προαγωγών και πειθαρχικού δικαίου, θέματα συλλογικού εργατικού δικονομικού δικαίου και ναυτεργατικού δικονομικού δικαίου, καθώς και δικονομικές διατάξεις ειδικών εργατικών νόμων, ώστε να καλύπτονται πλήρως και όσα ζητήματα δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του ΚΠολΔ. Η έκδοση αυτή αποτελεί ένα ιδιαιτέρως χρήσιμο βοήθημα και εργαλείο στα χέρια κάθε νομικού της πράξης, ο οποίος ασχολείται με την εργατική δίκη, καθώς επιτυγχάνει μία σφαιρική παρουσίαση και ανάλυση όλων των σημαντικών σχετικών ζητημάτων.
ΕΞΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑΣ
Επιμέλεια ύλης: Σοφία Κοκκιναρά, Δικηγόρος, ΜΔΕ Εργατικού Δικαίου
- Γ. Αγαπητός, Η κρίση οδηγεί στη φύση, ΔΕΝ 2019, σελ. 145.
- Ν. Γαβαλάς, Το ευρωπαϊκό μοντέλο προστασίας από την απόλυση των εγκύων, λεχώνων και γαλουχουσών εργαζομένων – Επείγουσα ανάγκη αλλαγής παραδείγματος στο ελληνικό νομικό σύστημα, ΕΕργΔ 2018, σελ. 945.
- Ν. Γεωργιάδου, Πραγματικός και φαινομενικός εργοδότης, ΔΕΝ 2018, σελ. 1441.
- Ν. Γεωργιάδου, Το facebook ως μέσον αποδείξεως στην πολιτική δίκη και οι προβληματισμοί που απορρέουν από τα δικαιώματα ιδιωτικής ζωής και προστασίας προσωπικών δεδομένων, ΔΕΝ 2019, σελ. 304.
- Δ. Γούλας, Το νομικό πλαίσιο ρύθμισης του κατώτατου μισθού, ΕΕργΔ 2019, σελ. 1.
- Χ. Δεληγιάννη-Δημητράκου, Νεόπτωχοι και πρόσφυγες: οι δύο πόλοι αλληλεγγύης στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, ΕΕργΔ 2018, σελ. 1297.
- Δ. Ζερδελής - Γ. Ψαρουδάκης, Μεταβίβαση επιχειρήσεως και ειδική διαχείριση Ν. 4307/14 (Γνωμοδ), ΔΕΝ 2019, σελ. 289.
- Βασιλική Κουζιώρτη, Η ευθύνη διαχειριστών κεφαλαιουχικής εταιρείας έναντι του ΕΦΚΑ, «Δίκαιο της Κοινωνικής Ασφάλισης» (ΔτΚΑ), σελ. 44.
- Σ. Κυνηγοπούλου, Το ελληνικό δίκαιο εργασιακού αγώνα: ρητή αναγνώριση και ρύθμιση της απεργίας – παράλληλη κατοχύρωση άτυπων μέσων εργασιακού αγώνα, ΕΕργΔ 2018, σελ. 1135.
- Δ. Λαδάς, Η σύμβαση έργου στο εργατικό δίκαιο, ΔΕΕ 2019, σελ. 14.
- Γ. Λεβέντης, Ο λογαριασμός ΛΕΠΕΤΕ της Εθνικής Τραπέζης: Γνωμοδότηση, ΔΕΝ 2018, σελ. 1521.
- Ι. Ληξουριώτης, Ο συσχετισμός του δικαιώματος λήψης άδειας αναψυχής με το δικαίωμα λήψης αποδοχών και επιδόματος αδείας, ΔΕΕ 2018, σελ. 1257.
- Ι. Ληξουριώτης, Συνταγματικά και άλλα προβλήματα του άρθρου 9 Ν. 4554/18 (ευθύνη αναθέτοντος έργο), ΔΕΝ 2019, σελ. 1.
- Α. Μεντεσίδου, Η σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου στο ελληνικό δίκαιο, ΕΕργΔ 2018, σελ. 1109.
- Κ. Μπακόπουλος, Μεταβίβαση επιχείρησης: Ο σύνδεσμος της εργασιακής σχέσης με την επιχείρηση και το δικαίωμα εναντίωσης του εργαζομένου – Σκέψεις με αφορμή πρόσφατη ελληνική νομολογία, ΕΕργΔ 2018, σελ. 1119.
- Κ. Μπακόπουλος, Απώλεια του δικαιώματος αδείας και τύχη των αποδοχών αδείας, ΔΕΝ 2019, σελ. 148.
- Χρήστος Μορφακίδης/Δημήτριος Χαλκιάς, Η υποχρέωση ενημέρωσης του διοικουμένου από την κοινωνικοασφαλιστική και φορολογική διοίκηση, ΔτΚΑ, σελ. 67.
- Μ. Παπαδοπούλου, Η αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων λόγω θρησκείας υπό το φως της πρόσφατης νομολογίας του Δ.Ε.Ε. – Οι αποφάσεις του Δ.Ε.Ε. στις υποθέσεις Achbita (C-157/15) και Bougnaoui (C-188/15), ΕΕργΔ 2019, σελ. 21.
- Δ. Σιδέρης, Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στη σχέση εργασίας, ΕΕργΔ 2018, σελ. 1181.
- Άγγελος Στεργίου, Η οικογένεια υπό το βλέμμα της κοινωνικής ασφάλισης, ΔτΚΑ, σελ. 2.
- Δ. Τραυλός-Τζανετάτος, Ρομποτική, τεχνητή νοημοσύνη και εργασία, ΕΕργΔ 2018, σελ. 1169.
- Άννα Τσέτουρα, Απασχόληση συνταξιούχων, ΔτΚΑ, σελ. 85.
- Χ. Τσέλιος, Εργασία στην Ελλάδα μη κοινοτικών αλλοδαπών: μη ορθή μεταφορά του παραγώγου δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις, ΔΕΝ 2018, σελ. 1281.
- K. Morgenbrodt, Εξελίξεις της ευρωπαϊκής έννοιας του εργαζομένου, ΕΕργΔ 2018, σελ. 1095.
- A. Povedano Peramato, Eισαγωγή στο γερμανικό δίκαιο εργασιακού αγώνα: νομιμότητα των άτυπων αγωνιστικών μέσων, ΕΕργΔ 2018, σελ. 1155.
- A. Sagan, Πρόσφατες εξελίξεις της νομολογίας στο ευρωπαϊκό εργατικό δίκαιο και στο ευρωπαϊκό δίκαιο κοινωνικής ασφάλισης, ΕΕργΔ 2018, σελ. 1075.
ΑΛΛΟΔΑΠΗ ΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Ι. ΓΑΛΛΙΑ
Facebook και εργασιακή σχέση, Κώστας Δ. Παπαδημητρίου Καθηγτής Νομικής Αθηνών
Το γαλλικό Ακυρωτικό ασχολήθηκε σε πρόσφατη απόφασή του (Cour de Cassation 12 Δεκεμβρίου 2018, Dalloz 2018, 1812) με το ζήτημα της έκφρασης εργαζομένων σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και της επίπτωσής της στην εργασιακή σχέση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση εργαζόμενη εκφράσθηκε ιδιαίτερα αρνητικά για την προϊσταμένη της στο πεδίο του προσωπικού λογαριασμού της facebook, όχι όμως δημόσια, αλλά σε κλειστή ομάδα. Το Δικαστήριο, σε αντίθεση με το Εφετείο, δέχθηκε ότι δεν συντρέχει σοβαρός και σπουδαίος λόγος (cause réelle er sérieuse) για την απόλυση της εργαζομένης, λαμβάνοντας υπόψη οτι η συγκεκριμένη κλειστή ομάδα απετελείτο από τον περιορισμένο αριθμό των δεκατεσσάρων ατόμων και τη σχετική συζήτηση δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν τρίτα πρόσωπα. Κατά συνέπεια, επρόκειτο, κατά το Δικαστήριο, για μια καθαρά ιδιωτική συνομιλία, την οποία δεν μπορoύσε να λάβει υπόψη ο εργοδότης για να καθορίσει τις αποφάσεις του και να καταγγείλει τη σύμβαση εργασίας.
Κώστας Δ. Παπαδημητρίου
Καθηγτής Νομικής Αθηνών
ΙΙ. ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ
Eργατικό Δίκαιο, Brexit και «απο-ευρωπαϊκοποίηση»: Ιωάννης Κατσαρούμπας, Λέκτορας Εργατικού Δικαίου Πανεπιστημίου Sussex
Η έξοδος του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση («Brexit»), ως αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2016, θα αποτελέσει αδιαμφισβήτητα (όταν και εφόσον λάβει χώρα) κορυφαίο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό γεγονός στην μεταπολεμική Βρετανική ιστορία. Σε νομικό επίπεδο, θα είναι η πρώτη φορά που μια χώρα θα επιχειρήσει την «απο-ευρωπαϊκοποίηση» του νομικού της συστήματος. Με την επιφύλαξη της εξαιρετικής ρευστότητας των εξελίξεων που καθιστά οποιαδήποτε πρόβλεψη επισφαλής, το παρόν σύντομο σχόλιο εξετάζει την πιθανή επίπτωση της «απο-ευρωπαϊκοποίησης» στο αγγλικό εργατικό δίκαιο υπό την προβληματική του κινδύνου της περαιτέρω απορρύθμισης του.
Το σχόλιο θα δομηθεί ακολούθως. Αφού συνδέσει τον κίνδυνο απορρύθμισης με δύο κεντρικά χαρακτηριστικά της επιρροής του ευρωπαϊκού δικαίου στο αγγλικό εργατικό δίκαιο, (α) τον γενικά «προστατευτικό» του ρόλο (β) και τη λειτουργία του ως μοναδικό «σκληρό περιορισμό» της παντοδυναμίας του εσωτερικού νομοθέτη, θα εξετάσει το Νόμο του 2018 για την Έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που αποτρέπει μια αυτόματη απορρύθμιση των δικαιωμάτων προερχόμενων από το Ευρωπαϊκό Δίκαιο κατά την ημερονία της αποχώρησης. Έπειτα θα εξετάσει την ένταξη του εργατικού δικαίου στη Συμφωνία αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την πολιτική διακήρυξη για τη μελλοντική σχέση στο πλαίσιο της αναζήτησης μιας έτερης υπερεθνικής πηγής περιορισμών. Το τελευταίο κομμάτι θα συνοψίσει.
Διαβάστε περισσότερα
ΑΠΟ ΤΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΔΕΚΑ
Επιμέλεια: Ιωάννης Σκανδάλης, Επίκουρος Καθηγητής Νομικής Σχολής Αθηνών
Μεσογειακό Συνέδριο Εργατικού Δικαίου 2019
Η Ελληνική Εταιρεία Εργατικού Δικαίου και Κοινωνικής Ασφαλίσεως (ΕΔΕΚΑ) και το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών - Νομική Σχολή - Ερευνητικό Κέντρο Εργατικού Δικαίου έχουν την ιδιαίτερη τιμή να διοργανώνουν το φετινό Μεσογειακό Συνέδριο Εργατικού Δικαίου, σε συνεργασία με τις αντίστοιχες Εταιρείες Εργατικού Δικαίου και Κοινωνικής Ασφαλίσεως της Γαλλίας, Ιταλίας και Πορτογαλίας, το οποίο θα λάβει στις 16 και 17 Μαΐου 2019 στην Ύδρα (Αίθουσα Συνεδρίων Ι. Ναού Παναγίας Φανερωμένης).
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Επιμέλεια: Ιωάννης Σκανδάλης, Επίκουρος Καθηγητής Νομικής Σχολής Αθηνών
Jean-Maurice VERDIER (1928-2018)
Στις 2 Δεκεμβρίου 2018 απεβίωσε μια από τις εμβληματικές μορφές του γαλλικού εργατικού δικαίου, ο ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Nanterre (Paris X) Jean-Maurice Verdier. Γεννήθηκε το 1928 και, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, διορίσθηκε αρχικά στο Πανεπιστήμιο της Τύνιδας (Τυνησία), ενώ στη συνέχεια μετακινήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Lille και τέλος, στα τέλη της δεκαετίας του 60, με την ίδρυσή του, στο Πανεπιστήμιο της Nanterre, όπου παρέμεινε μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Στη Nanterre διετέλεσε επί σειρά ετών Πρύτανης και στη συνέχεια Πρόεδρος του Πανεπιστημίου, ενώ εκεί ίδρυσε και διηύθυνε το Ινστιτούτο Εργατικού Δικαίου και Εργασιακών Σχέσεων.
Η δραστηριότητά του υπήρξε όμως ευρύτερη. Από το 1974 έως το 2000 διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας,υπερασπιζόμενος με θέρμη τα θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων, όπως και Πρόεδρος της Γαλλκής Εταιρείας Εργατικού Δικαίου και Κοινωνικής Ασφαλίσεως. Γενναιόδωρος και με έντονο το αίσθημα ανταπόκρισης στις υποχρεώσεις του ως πολίτη, ασχολήθηκε επίσης έντονα επί δεκαετίες με κοινωνικού χαρακτήρα δραστηριότητες
Συνέταξε το θεμελιώδες έργο για το δίκαιο των συνδικαλιστικών οργανώσεων Syndicats et droit syndical στη σειρά Traité de droit du travail, όπως και το εγχειρίδιο Droit du Travail στη σειρά Mementos –Dalloz. Yπήρξε, τέλος, συγγραφέας μεγάλου αριθμού επιστημονικών δημοσιεύσεων, οι οποίες επηρέασαν σαφώς την πορεία του σύγχρονου γαλλικού εργατικού δικαίου.
Έντονη προσωπικότητα που χαρακτηριζόταν αsπό την ευγένεια και την εντιμότητα του χαρακτήρα, κέρδιζε την προσοχή του συνομιλητή του με τη διάθεσή του για διάλογο και για ειλικρινή ανταλλαγή απόψεων.
Οι πολλοί έλληνες, μεταπτυχιακοί και διδακτορικοί, φοιτητές του, μεταξύ των οποίων και ο γράφων, για την πορεία των οποίων πάντοτε ενδιαφερόταν ζητώντας σχετικές πληροφορίες, θα συνεχίσουν, χωρίς αμφιβολία, να τον θυμούνται έντονα.
Κώστας Δ. Παπαδημητρίου
Καθηγητής Νομικής Αθηνών
Klaus ADOMEIT (1935-2019)
Αποχαιρετώντας ένα Φίλο!
Έφυγε από τον επίγειο κόσμο μας σε πλήρη διαύγεια την 4η Φεβρουρίου 2019, την ίδια ημέρα ακριβώς μετά από τριάντα έξι χρόνια που έφυγε η μητέρα του, έχοντας δώσει στωικά ολιγόμηνη μάχη με το στοιχειό της ασθένειας ένας καλός φίλος μας ο Γερμανός Καθηγητής Klaus Adomeit. Από το 1975 έως το 2000 ήταν Καθηγητής στην Θεωρία Δικαίου, Πληροφορική Δικαίου, στο Αστικό και στο Εργατικό Δίκαιο στο Freie Universität Berlin. Το 1994 τιμήθηκε με το βραβείο που απονέμεται σε οικονομολόγους Ludwig-Erhard.
Ο φίλος μας γεννήθηκε την 1.1.1935 στο Memmingen της Λιθουανίας. Ήταν μαθητής του Hans Carl Nipperdey και του Wolfgang Zöllner. Έχοντας πλούσιο συγγραφικό έργο, συνέγραψε με τον Peter Hanau εγχειρίδιο εργατικού δικαίου, το οποίο γνώρισε 14 εκδόσεις (2007). Ιδιαίτερη μνεία χωρεί στο έργο του Antike Denker über den Staat (Αρχαίοι διανοητές περί κράτους), με το οποίο ανέδειξε την αγάπη του στην αρχαία ελληνική διανόηση, της οποίας ήταν θαυμαστής. Συνέγραψε το 1992 το Aristoteles über die Freundschaft, εις ένδειξη τιμής στον Φίλο του Δημήτρη Παπασταύρου, γνωστό δικηγόρο, τον οποίον αποχαιρετίσαμε πριν από λίγους μήνες και προς ελάχιστη διανοητική ανταπόδοση της φιλοξενίας που απόλαυσε κατά το Παγκόσμιο Συνέδριο Εργατικού Δικαίου που έλαβε χώρα το καλοκαίρι του 1992 στην Αθήνα. Το βιβλίο αυτό μου το πρόσφερε τον Δεκέμβριο του 1992, όταν ανέλαβε ως δεύτερος επιβλέπων την εκπόνηση εισηγητικής έκθεσης για την διδακτορική μου διατριβή. Το έργο αυτό μου εμπιστεύτηκε και εκδόθηκε στην ελληνική γλώσσα μαζί με εμένα το 1994. Ήδη έχει εξαντληθεί!
Είχε πολλούς Έλληνες φίλους, Καθηγητές της Νομικής μας Σχολής. Τον κέρδισε όμως η Ισπανία στην οποία περνούσε αρκετό χρόνο μαζί με την αγαπημένη του σύζυγο, αγαπημένη φίλη όλων μας, την Έλμα. Ο Klaus Adomeit ήταν αναγνωρισμένος Γερμανός νομικός, με στέρεες ρίζες στην φιλοσοφική σκέψη. Το έργο του στο εργατικό δίκαιο αναδεικνύει τα στοιχεία σύγκλισης των κοινωνικών εταίρων και θέτει τις βάσεις για το μοντέρνο ευρωπαϊκό, εργατικό δίκαιο. Χαρακτηριστική είναι η δημοσίευση της μελέτης του στο ΔΕΝ 1995, σ. 737, Θέσεις εργασίας και κοινωνική αλληλεγγύη Η ΣΣΕ της Volkswagen (σε μετάφραση Κ. Μπακόπουλου, ο οποίος τον είχε επιβλέποντα καθηγητή κατά την εκπόνηση της διδακτορικής του διατριβής). Άξια μνείας είναι και η μελέτη του Gesellschaftsrechtliche Elemente im Arbeitsverhältnis (στοιχεία εταιρικού δικαίου στην εργασιακή σχέση, 1985). To 2004 συνέγραψε το έργο του Agenda 2010 und das Arbeitsrecht, που αποτέλεσε τον πρόδρομο της μεταρρύθμισης στο γερμανικό εργατικό δίκαιο. Εχοντας απολαύσει την φιλία του, τελευταία μεγάλη χαρά έζησα με την οικογένειά μου, όταν το 2015 παραβρεθήκαμε στις τιμητικές εκδηλώσεις για τα ογδοηκοστά του γενέθλια που τα είχε διοργανώσει στην Δρέσδη ο Prof. Dr. Jochen Mohr.
Με μεγάλη συγκίνηση αποχαιρετούμε τον φιλέλληνα φίλο μας και συλλυπούμεθα την αγαπημένη του σύζυγο και φίλη μας Ελμα, εγκαρδίως! Το έργο του θα αποτελεί τηλαυγή φάρο στις επιστημονικές μας αναζητήσεις.
Δημήτριος Ν. Λαδάς,
Επίκουρος Καθηγητής Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ,
Γ. Γραμματέας ΕΔΕΚΑ
|
|